نشست‌ و همایش‌

نشست چهارم از دفتر پنجم سلسله نشست‌های موضوعی شرکت مادرتخصصی عمران و بهسازی شهری ایران با محور"بهره‌برداری مجدد از ساختمان‌های ارزشمند" و موضوع سرمایه‌گذاری، اجرا و بهره‌برداری از ساختمانهای ارزشمند با بررسی تجارب شرکت عظام، مجموعه هتل های زنجیره ­ای مهر، خانه­ های پلشیر، میناس و مانوک، مجدالاسلام، فرهنگ آفتاب، سردار جنگ، سرای سپید و خانه منوچهری در روز دوشنبه مورخ 18خرداد ماه 1394 ساعت  14 با سخنرانی آقایان دکتر سعید اسلامی، دکتر محمد رضا قانعی و خانم صبا منوچهری در محل سالن اجتماعات شرکت مادر برگزار شد.

در ابتدا خانم دکتر عرفانیان با مروری بر نشست‌های پیشین که در هر نشست با یک زاویه و نگاه  برگزار شد، به معرفی سخنرانان و موضوع نشست که از نگاه سرمایه‌گذاران بود، پرداخت.

سپس مهندس بدری به عنوان عضو پنل تصریح کرد: مرمت صرف، منجر به باززنده‌‍‌سازی بناها نخواهد شد و علاوه بر طرح مرمت، وجود طرح احیاء اهمیت فراوان دارد.

دکتر اسلامی به عنوان سخنران اول، از تجارب شرکت سرمایه‌گذاری عظام(سرای عامری‌های کاشان، عمارت مسعودیه تهران و حمام وکیل شیراز) سخن گفت و تأکید کرد فعالیت اصلی عظام، صنعت خودرو و صنعت نفت بوده که خروجی آن، ایده‌ی ورود به حوزه‌های دیگر(صنعت سرگرمی، صنعت گردشگری) را فراهم کرده است. سپس به معرفی سرای عامری‌های کاشان که به بهره‌برداری رسیده است، پرداخت.

دکتر اسلامی گفت: شروع قرارداد این سرا (به صورت BOLT) در سال 1389 آغاز و در سال 1393 افتتاح و به بهره‌برداری رسید. لیزینگ آن براساس هزینه، درآمد، روندهای مالی هتل، 5میلیارد مرمت و احیاء و 3 میلیارد تجهیز امکانات هتل انجام شد. سپس وی به فاز اول و دوم، آمار میانگین اقامت و تخمین کمی گردشگر در خانه عامری‌ها اشاره کرد و به پاره ای از مشکلات پرداخت از جمله عدم واگذاری حیاط حشمت‌الله خان، مشکل سیستم ثبت اسناد و املاک، انجماد مالی و عدم دسترسی به منابع مالی وتأمین مالی، مشکلات اقتصاد کلان، شرایط نامعلوم روند ورود گردشگران خارجی، شرایط کلان سیاسی و ریسک‌های کشور، نبودن استانداردی برای نحوه درجه‌بندی هتل‌ها، حلقه‌های گم شده در زنجیره تصمیم‌گیری کلان کشور، مشکلات ساختار سیاسی(روابط مراکز استانها و شهرستانها)، کند کردن روند نوآوری وکارآفرینی، جای خالی همکاری بخش خصوصی در اموری نظیر رتبه‌بندی، نبود نیروی کار ماهر در شهر کاشان در حوزه مرمت و هتل‌داری، تفکیک کاری تیم مرمت-تیم بهره‌برداری،کمبود تجربه‌های حرفه‌ای و دانش تخصصی.

پس از آن خانم منوچهری به بیان تجربه خانه منوچهری‌ها پرداخت. ایشان تأکید کرد که این پروژه بصورت ارگانیک و با هدف حفظ اثر ایرانی رشد کرده و روند کار مرمت آن 3 سال طول کشیده است. بدلیل کمبود محل اقامت و جای خالی شهر کاشان در پروژه‌های توریستی، کاربری اقامتگاه یا هتل برای این خانه در نظر گرفته شد. خانم منوچهری تصریح کرد به دلیل سطح پایین هتل‌ها و رستورانها در ایران، بهترین امکانات حتی در سرویس‌های بهداشتی برای این اقامتگاه درنظر گرفته شده است. ایشان کاربری‌های در نظر گرفته شده برای این خانه را برشمرد که شامل اقامتگاه، رستوران، کافه تریا، گالری، سینما، کارگاه بافندگی و... بودند. سپس مشکلات را بیان کرد که از جمله آنان، نبودن امنیت جانی و مالی توریست و سرمایه‌گذار(کمبود نیروی پلیس)، ضعف مهمان نوازی در کشور(کمبود رشته تحصیلی آن در دانشگاه‌ها)، معضل پارکینگ و عدم شفافیت رابطه سرمایه‌گذار و ارگانها بود.

در ادامه دکتر قانعی به باز‌زنده‌سازی خاطرات مرمتی خود پرداخت که از جمله‌ی آنان خانه پلشیر بود که هم اکنون دفتر ایشان می‌باشد و سه دوره‌ی تاریخی صفویه، قاجاریه و زندیه را گذرانده است. سپس به تجربه خانه‌های میناس و مانوک پرداخت که دو خانه در کنار هم می‌باشند که با بخش خصوصی کار شده‌است. پس از آن نمونه‌های فرهنگ آفتاب، مجدالاسلام، سردار جنگ، سرای سپید را مطرح کرد. ایشان ضمن معرفی تجارب خود به بیان مشکلات در روند کاری خود پرداخت مانند هزینه‌های بالای مرمت بنا، پایدار نبودن طرح‌های بالادست، پلاک‌بندی شدن باغ‌ها و به فروش رفتن آنان و ...

سپس به بیان درس‌ها و راهکارهایی پرداخت که از جمله آنان به شرح زیر است:

خانه‌های دیروز دیگر تعلق به شخص ندارند و به همگان متعلقند.

زندگی را مردم(بخش خصوصی) به بافت می‌آورند.

سرمایه‌گذار به حمایت و تشویق دولت نیاز دارد.

ایجاد تغییرات بنیادی در طرح‌های تفضیلی منطقه لازم است.

یک مسیر تردد به عنوان شریانی فرهنگی تعریف شود.

و...

آقای مهندس بدری ضمن گزاردن نام تسهیلگر برای دکتر قانعی گفت: دولت برای موفقیت باید عرصه را به بخش خصوصی بسپارد و باتسهیل قوانین و فرایند سرمایه‌گذاری، برای ایجاد جریان مرمت و احیاء تلاش کند.

پس از بحث و گفتگو و پرسش و پاسخ، دکتر ایزدی در پایان نشست، بر اقدامات پیشرو و پیشگام تأکیدکرد و تشکیل چهار نشست برگزار شده که باعث آشنایی با تجارب بهره‌برداری مجدد از ساختمانهای ارزشمند شد، را یک جریان سازی تلقی نمود و ادامه این جریان را گامی مؤثر برای حفظ ارزش‌های گذشته و میراث فرهنگی کشور دانست.

• قبلی
• بعدی